Nederlander drukte de hand van vroegere kampbewakers
Onder bovenstaande titel publiceerde de Heerenveensche Koerier in 1955, nauwelijks tien jaar na de afloop van de Tweede Wereldoorlog, onderstaand bericht. Een getuigenis van kracht en verzoening.
Een vroegere piloot van het Nederlandse leger, die 80 van zijn medegevangenen heeft zien sterven in een Japans kamp in de Tweede Wereldoorlog, heeft een hartelijke reünie gehad met zijn vroegere bewakers. Tien jaar na zijn vrijlating uit een kamp in de Japanse bergen is Tjaarda de Cock Buning verleden week naar Japan teruggekeerd om een Japanse tolk te bedanken die de gevangenen tot grote steun is geweest.
Japanse registratiekaart Tjaarda de Cock Buning (1910-2004)
De Cock Buning vertelde de United Press hoe hij en bijna 400 andere Nederlandse militairen naar Japan waren overgebracht om in een zinkmijn te werken nadat zij in december 1942 op Java gevangen waren genomen. “Maar Tosjijasoe Ikeda heeft ons geholpen. Hij bezorgde ons voedsel en nieuws, hetgeen strikt verboden was”, vertelde de blonde, 45-jarige advocaat. “Ik werkte als een tolk voor de grote Mitsoei-mijnmaatschappij en fungeerde als tussenpersoon tussen de mijn, de gevangenen en het Japanse leger. Vele mijnwerkers waren ook behulpzaam en begonnen ons voedsel te geven, nadat we begonnen waren in de mijn te werken”, zei Buning. “Ik ben teruggekomen om die mensen te bedanken die steeds getracht hebben het leven gemakkelijker voor ons te maken.” Buning zei dat zij naar zijn mening zelfs binnen hun beperkte gezichtskring van toen, enig begrip hadden voor wat het gevangenisleven betekende.
Twee dagen geleden heeft Buning met Ikeda, vijf van de mijnwerkers en twee vroegere Japanse soldaten gegeten en gedronken en herinneringen opgehaald. De reünie vond plaats in het mijndorpje Gifoe, ongeveer 300 kilometer ten zuiden van Tokio in een bergdal. “De oude mijnopzichter moest toegeven dat ik gelijk had toen ik hem vertelde dat Japan de oorlog zou verliezen”, kon Buning niet nalaten op te merken. “Hij en Ikeda hebben ook de lange rit omhoog naar de mijn en het vroegere kamp gemaakt en het crematorium bezocht waar 80 van de gevangenen gecremeerd zijn onder de vreselijkste omstandigheden nadat zij van de kou gestorven waren.”
Japanse verslaggevers, fotografen en cineasten hebben elke stap die Buning deed gevolgd en hem een krans bij de deur van het crematorium zien plaatsen. “Het crematorium bracht de vreselijkste herinneringen terug…. de oven was te klein voor onze doden. Hij was gebouwd voor de kleinere Japanners.. we moesten eerst het onderlichaam verbranden. Het was de vreselijkste ondervinding van de oorlog.”
Maar de man die zijn huis in Djakarta had verloren en ook zijn zaak, en pas na de oorlog te horen kreeg dat zijn eerste dochter geboren was in een Japans kamp op Java, voegde hier aan toe: “Ondanks dit alles moet ik de Japanners dank brengen die ons in gevangenschap geholpen hebben.”
x
Gearchiveerd onder:9. Java Post
